Θέματα Ψυχολογίας - Blog

Συνομιλώντας με μαθητές της Γ΄τάξης του Λυκείου για την αντιμετώπιση του άγχους

Το άγχος και ο φόβος μας συνοδεύουν συχνά σε πολλές και διαφορετικές πράξεις σε όλη τη ζωή μας. Το ζητούμενο είναι να μη μας παραλύουν.

Οι άνθρωποι συχνά εγκλωβιζόμαστε όταν κάνουμε σαν να :

  • Ήταν όλα εντάξει.
  • Έπρεπε να είναι όλα εντάξει
  • Έπρεπε να είναι όλα εύκολα
  • Έπρεπε να είμαι σε όλα καλός
  • Έπρεπε να είμαι πάντα καλός.

Εγκλωβισμός = στένεμα = άγχος

Σας προτείνω από σήμερα κάθε φορά που νιώθετε κάτι σαν εσωτερική πίεση , ανυπομονησία, βιασύνη ή όπως εσείς αντιλαμβάνεστε το άγχος, πάρτε το σαν μια υπενθύμιση ( εσωτερική συμβουλή) για να πείτε στον εαυτό σας: «Καλό είναι να είμαι πιο φιλικός με τον εαυτό μου.» Ακουμπήστε τον ώμο έστω νοερά και πείτε «Πάρτο πιο χαλαρά φίλε».

Ακόμη φερθείτε συγχωρητικά στον εαυτό σας: «Δε πειράζει αν δε τα καταφέρνω όλα, με την πρώτη και πάντα.»

Ας συζητήσουμε μερικά βασικά πράγματα για το άγχος.

Κρατήστε ότι σας φαίνεται ταιριαστό και σημαντικό για σας.

  • Μια αγχώδης αντίδραση δε κρατάει πολύ.
  • Έχει σημασία πως θα τη «δει» κάποιος.

Το άγχος είναι μια φυσιολογική αντίδραση στα στενά όρια, στη στενότητα του χώρου, στο στένεμα των προσωπικών περιθωρίων της ύπαρξής μας, της ελευθερίας κινήσεων στο πεδίο δράσης μας.

Φαντάζομαι πως έχετε ακούσει , ότι το άγχος και ο φόβος είναι κληρονομιά και χάρισμα του είδους μας, με σκοπό την επιβίωσή μας.

Όταν λοιπόν αγχωνόμαστε, στον οργανισμό μας πυροδοτείται μια σειρά αλυσιδωτών αντιδράσεων για να μπορέσουμε να αντιδράσουμε αποτελεσματικά σε μια κρίσιμη για μας κατάσταση. Τότε κάποιοι αντιλαμβανόμαστε στο σώμα μας μια μυϊκή ένταση, μούδιασμα, άλλοι έχουμε αίσθημα παλμών, εφίδρωση κλπ. Αυτό κρατάει λίγη ώρα και σταματάει. Ο Οργανισμός μας επανέρχεται σε κατάσταση ηρεμίας.

Συνήθως η κατάσταση αυτή έχει σχέση με σκέψεις ή πράξεις που δίνουν στον οργανισμό μας το μήνυμα ενός περιορισμού ή ενός κινδύνου. Η δυσκολία στην αγχώδη αντίδραση είναι ότι ενεργοποιείται σε δευτερόλεπτα και δε προλαβαίνουμε να σκεφτούμε. Όταν αντιληφθούμε ότι δε νιώθουμε καλά, δε καταλαβαίνουμε γιατί και τότε συνήθως ο εγκέφαλός αστραπιαία μας επινοεί έναν κίνδυνο. Με αυτό τον τρόπο αγχωνόμαστε και πάλι, δηλαδή ξαναρχίζει ο κύκλος των αντιδράσεων , νιώθουμε χειρότερα , αγχωνόμαστε εκ νέου κλπ. Είναι η φάση που συνήθως λέμε: «δε ξέρω τι είναι αυτό , κάτι δε πάει καλά» ή «κάτι μου συμβαίνει, δεν είμαι καλά». Για να μη γίνεται αυτό, είναι χρήσιμο να πούμε κάτι σαν:« Ίσως δε ξέρω τώρα για πιο λόγο νιώθω έτσι, Ξέρω όμως ότι θα περάσει σύντομα και τότε που θα είμαι ήρεμος θα το σκεφτώ». Και κυρίως να το πάρουμε ως μια υπενθύμιση για πιο φιλική ή και συγχωρητική στάση προς το εαυτό μας .

Το άγχος είναι λοιπόν καταρχήν μια φυσιολογική ( και από άποψη φυσιολογίας) αντίδραση κοινή σε όλους μας.

Από εδώ και πέρα όμως, αυτό που με έκανε να αντιδράσω με άγχος, και το νόημα του έχει εντελώς προσωπικά χαρακτηριστικά. Το συγκεκριμένο στένεμα , οι δικές μου ανάγκες, οι εξηγήσεις που θα δώσω, οι αντιδράσεις οι δικές μου και των άλλων, το τι με βοηθάει να είμαι ήρεμος και να τα καταφέρνω, είναι μερικά από αυτά. Για το λόγο αυτό μόνο εμείς μπορούμε να αντλήσουμε τα μηνύματα που κρύβονται πίσω από το άγχος. Θα χρειαστεί λοιπόν να τα «ακούσουμε» και να τα σκεφτούμε. Ναι σωστά καταλάβατε. Ισχυρίζομαι ότι το άγχος παρότι μας ταλαιπωρεί έχει για μας χρήσιμα και φιλικά μηνύματα.

Και μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε όταν τα αναγνωρίσουμε.

Κλείνοντας σας εύχομαι να επιτύχετε ότι επιδιώκεται.

Θα σας πρότεινα να διατηρήσετε μια στάση που απορρέει από την σκέψη: Εμπιστεύομαι ότι θα κάνω το καλύτερο δυνατό.

Έχουμε έλεγχο και ευθύνη για τις πράξεις μας και όχι για το τι θα γίνει.

Θα μπορούσατε ακόμη να ζητήσετε από αυτούς που υποστηρίζουν την προσπάθειά σας, να σας βοηθήσουν στην αναγνώριση όσων μπορείτε να κάνετε τώρα αλλά και των δυνατών σημείων σας.

Καλή τύχη

Συνομιλώντας με μαθητές της Γ΄τάξης του Λυκείου για την αντιμετώπιση του άγχους